Średnia liczba dni z gołoledzią w roku w Polsce waha się od 1,4 na Helu do 10,4 w Siedlcach.

Sezon występowania gołoledzi w Polsce (poza rejonami wysokogórskimi) rozpoczyna się w październiku, jednak miesiąc ten charakteryzuje się niewielką ilością dni z tym zjawiskiem. Istotną liczbę dni z gołoledzią odnotowuje się od listopada, przede wszystkim jednak gołoledź występuje w miesiącach zimowych: grudniu i styczniu oraz lutym.

Uwarunkowania występowania zjawiska gołoledzi w Polsce są złożone (por. rozdziały 2 i 3). Składa się na to szereg czynników:

  • szerokość geograficzna (strefa klimatyczna)
  • wysokość nad poziomem morza
  • rzeźba terenu (ukształtowanie, forma terenu - dolina, wzgórze itp.)
  • warunki lokalne (bliskość akwenów wodnych, położenie w obszarze zurbanizowanym)

Najmniejszym prawdopodobieństwem wystąpienia zjawiska gołoledzi (około 1%) charakteryzują się rejony nadmorskie (np. Hel, Gdańsk, Świnoujście). Jest to związane z obecnością dużego, słonego akwenu wodnego, który ogranicza wychładzanie się tych obszarów w chłodnej porze roku (zwłaszcza pierwsza część zimy) i uniemożliwia utworzenie się przypowierzchniowej warstwy wychłodzonego powietrza.

Prawdopodobieństwo wystąpienia gołoledzi na obszarach oddalonych od morza jest większe i generalnie na obszarze Polski waha się w przedziale do 2% dni z gołoledzią w ciągu roku. Istnieją jednak stacje, które znacząco odbiegają od powyższych wartości.

Zdecydowanie największą liczbą dni z gołoledzią w roku (> 9 dni) charakteryzują się stacje Kielce, Siedlce oraz Zielona Góra. Przyczyną tego wyższego niż na innych stacjach synoptycznych prawdopodobieństwa wystąpienia gołoledzi są warunki lokalne związane głównie z rzeźbą terenu oraz położeniem tych stacji poza obszarami zurbanizowanymi (por. rozdział 3).

Dla przykładu stacja synoptyczna Kielce (numer 12570 w międzynarodowej numeracji stacji WMO jest położona na wysokości 260 m n.p.m. w obszarze Gór Świętokrzyskich pomiędzy Miedzianą Górą, a Pogórzem Szydłowskim, poza obszarem miejskim, około 10 km od Kielc w kierunku SE przy drodze Kielce-Chmielnik w dolinie rzeki Lubrzanki, dopływu Nidy. Wokół stacji występują liczne wzniesienia o wysokości 300-400 m n.p.m. (np. Biała Góra, Góra Telegraf), które wzmacniają efekt wklęsłej formy terenu, w której położona jest stacja Kielce-Suków. Powoduje to tworzenie się w tym rejonie w ciągu roku licznych zastoisk chłodu, które w porze chłodnej sprzyjają tworzeniu się mgieł oraz stwarzają możliwość potencjalnego przechłodzenia kropel mżawki lub deszczu w sytuacji sprzyjającej temu zjawisku. Dzieje się tak nawet gdy w okolicy zjawisko to nie występuje. Prawdopodobnie powyższe czynniki mają wpływ na występowanie zjawiska gołoledzi typu marznąca mżawka, gdyż ma ono cechy lokalne i jest związane z ukształtowaniem terenu i lokalnymi zastoiskami chłodu, czyli czynnikami w mikroskali klimatologicznej. Opady deszczu marznącego są zjawiskiem zwykle bardziej mezoskalowym, związanym z przemieszczaniem się frontu ciepłego i mogą występować na znacznym obszarze, a warunki lokalne tracą wówczas swój dominujący wpływ.